Door:

Erik Kroon

Mijn opa Kroon

Geplaatst op woensdag 8 juni 2011

Voor zover ik het mij herinner zat ik in 2 Mavo toen de geschiedenis leraar Van der Wielen iets leuks had bedacht. Interview iemand die de oorlog heeft meegemaakt en maak hier een mooi opstel over. Naar mijn idee begreep de leraar het niet helemaal, we bevonden ons namelijk op het platteland. Vroeger reden de Canadezen gewoon door het dorp heen want ze wisten niet eens dat ze zich in een dorp bevonden. Je kunt je dus voorstellen dat er überhaupt weinig verhalen, laat staan overlevenden van de oorlog waren.

Toch heeft onze klas het voor elkaar gekregen de scripties in te leveren. Veelal dezelfde verhalen en hooguit verhalen vanuit de tweede hand. De scriptie die de leraar wel 20 x heeft mogen lezen, is het verhaal dat op de dag van de bevrijding een vliegtuig van de geallieerden op een huis in Uddel neerstortte.

Het bedrijfspand waar wij tegenwoordig in gevestigd zijn heeft een hoop meegemaakt tijdens de oorlog. Voorheen werd het gebruikt om houtskool te verpakken. De Duitse officieren hebben het ingenomen en gebruikt voor de opslag van afweergeschut. Door de goede inzet van de ondernemer Beekman konden hier lokale jonge mannen werken “voor de Duitsers”. Hierdoor konden ze ontkomen aan de Razzia´s.

Ik koos ervoor mijn vader te interviewen. Niet omdat hij de oorlog had meegemaakt maar omdat hij verhalen wist. Mijn vader is geboren in ´42 en was de zoon van hoofd knokploegleider van Haarlem. Mijn opa woonde achter de gevangenis aan de Damasstraat 11. De muur van de koepel was de scheidingslijn tussen de tuin en de gevangenis. Ofwel de scheidingslijn tussen leven en dood.

Iedereen kent de film, het meisje met het rode haar. Als je deze film goed bekijkt zie je mijn opa daarin optreden. Niet als artiest of groot acteur maar de weerspiegeling van mijn opa is goed te zien in deze film. Een echte held voor het volk. Hij was een gewaardeerd man in de ondergrondse en heeft veel dingen gedaan waar hij niet trots op is.

Mijn vader was een oorlogskind en werd als dekmantel gebruikt voor het smokkelen van wapens, munitie en explosieven. Dat gebeurde in mijn vaders kinderwagen. Vroeger zat er namelijk een diepe bak in en grote wielen met bladvering. Onderin de bak lagen alle spullen die de ondergrondse nodig had. Mijn vader was dus op jonge leeftijd al een held, alleen wist hij dit nog niet. Toch ging het één keer bijna mis. De Duitsers vroegen aan mijn vader, toen hij 2 jaar oud was, waar zijn papa was waarop hij zei: “Daar, daar”. In zijn onschuld wees hij naar de schuilplek onder de kachel. Gelukkig liep dit goed af.

Het einde van de film was net even anders dan het einde van de oorlog voor mijn opa. Gelukkig liep dat wel goed af. Mijn opa klom over de gevangenis muur om te ontkomen aan de razzia´s van de Duitsers. In de nachtelijke uren is hij daar ook weer bevrijd door de corrupte gevangenis bewaarders die wel trouw waren aan ons land. Mijn opa was een held in Haarlem al sprak hij nooit meer over de oorlog. Mijn opa heb ik nooit gekend en is waarschijnlijk overleden aan zijn geweten.

Wat een verhaal he?! Dat vond ik ook, toen ik als 14 jarig jongetje dit opschreef voor de geschiedenisleraar. Welk cijfer denk je dat ik had? Een acht? Hoger? Nee, ik kreeg geen cijfer. Meneer Van der Wielen vertelde me namelijk dat ik het verhaal zou hebben verzonnen. Ik kreeg geen cijfer en moest mezelf schamen om zo over mijn familie te praten. Ik was woest, verdrietig en voelde me onbegrepen.

Toen ik dit thuis vertelde was de wereld te klein en waren er tranen in de ogen van mijn vader. Mijn geschiedenis leraar was klaar voor de slachtbank. Mijn vader heeft hem ook direct opgebeld. Ik weet niet wat hij gezegd heeft, maar de volgende dag kreeg ik een 9,5 voor mijn opstel. Het verhaal werd voorgelezen en het werd stil in de klas.

Tegenwoordig blaas ik elke 4 mei mijn trompet tijdens de dodenherdenking. “The last post” galmt dan over de straten van Uddel. Dit als eerbetoon aan een held die ik helaas nooit heb mogen ontmoeten; mijn opa Kroon.

Erik Kroon

Erik Kroon

Erik Kroon (1975) is sinds 1996 eigenaar van SOS Events. SOS verzorgt ruim 1100 zakelijke evenementen per jaar, uitsluitend vanaf hotels en restaurants veelal op de Veluwe. Deze evenementen worden grotendeels via 70 websites gegenereerd, waarvan www.bedrijfsfeest.nl de grootste is. Erik was in 2006 finalist Entrepreneur of the Year en in 2003 finalist ondernemer van Gelderland.