Door:

Erik Kroon

Paard in mijn zwembad

Geplaatst op maandag 17 januari 2011

Bij het bouwen van mijn nieuwe huis had Erik Verhoef (architect bureau van bouwkunde) een duidelijke opdracht meegekregen. Ontwerp een strandhuis. De gemeente vond het maar raar, een strandhuis in Uddel. Nadat we hadden uitgelegd dat we uitkijken op het hoogst gelegen natuurmeer van Nederland, begon er bij de gemeente Apeldoorn iets te dagen. Natuurlijk waren er nog leden van de schoonheidscommissie die van mening waren dat er in Uddel alleen boerderijen staan en dat er nog geen stroom of drinkwater aanwezig was. Met foto´s van de landhuizen in onze omgeving en de tip om eens in Uddel te gaan kijken werd dit commissielid overtuigd. Erik mag zijn eigen strandhuis bouwen.

Met de architect werden duidelijke afspraken gemaakt over de afwatering. Het gebied waar het huis zou moeten komen ligt relatief laag door het naastgelegen meer. Het huis wordt gebouwd en een dag voor de bouwvak zeg ik tegen de aannemer, Timmer uit Speuld, dat de afrit naar de kelder niet verhard is. Wanneer het nu zou gaan regenen zou het wel eens mis kunnen gaan.

Drie dagen later begon het inderdaad te regenen en stond onze kelder en de benedenverdieping geheel blank met 30 cm regenwater. De aannemer was op vakantie dus zat er niets anders op dan vier weken lang de boel droog te blazen.
Toen het huis eenmaal af was stond er een regenpijp op een raam gericht, waardoor bij de eerste de beste regenbui de volgende lekkage een feit was. Gelukkig was de garage deze keer droog gebleven. Na het verwijderen van de vloerbedekking en laminaat kon er weer opnieuw begonnen worden.

Ons washok hadden we ook slim ingericht, dachten we, waarbij de wasmachine en wasdroger op blokken staan, dit scheelt bukken. Advies is dan wel om de wasmachine vast te zetten⃛ Helaas trilde de wasmachine van de blokken, wat een mooi binnenzwembad creëerde.
Nog is de wateroverlast niet voorbij. In augustus 2010 regende het op een dag zo hard dat het gele zand onder de klinkers van de garageoprit verzadigd raakt. Hierdoor kwam de hele oprit naar beneden, inclusief klinkers en vloerverwarming. Het water stond weer in de garage.

Op een doodgewone zaterdag zat ik aan een bak koffie en keek uit over het meer. Denkend aan de vele waterschade die we al hebben getrotseerd. Plots zegt mijn vriendin; ‘Krijg nou wat, er zit een paard in ons zwembad!´
‘Ja, ja natuurlijk, en een dolfijn ernaast,´ was mijn reactie. ‘Nee echt, kijk dan!´ Ik sprong op van verbazing en zag een hoofd boven het water uitkomen. Het beestje was compleet in de stress, niet zo raar natuurlijk. En toen? Wat zou jij doen? In eerst instantie dacht ik, de dierenambulance. Ik belde meteen maar kreeg als reactie de vraag of ik ze niet lastig wilde vallen met grappen ..tuut..tuut..tuut.. De haak werd erop gegooid. Dan maar een vriend gebeld voor advies. Hij dacht ook dat ik een geintje maakte en ik kon hem maar niet overtuigen dat het echt de waarheid was. Dan maar de brandweer proberen. De commandant reageerde door te vragen of ik een zeepaardje bedoelde. Ook hier ging de haak erop.

112 bellen was het enige wat ik toen nog kon verzinnen. Ik was voorbereid op een arrestatie wegens een valse melding, omdat ook zij zullen denken dat ik een grap maakte. Ik vertel het verhaal en werd doorverbonden met de brandweer. Ze waren onderweg. Bij mijn oprit bood de commandant zijn excuses aan en schrok van de situatie.

Het nieuws had zich snel verspreid in het dorp en de eigenaar was gearriveerd. Hij vroeg aan mij of zijn paarden bij mij in het zwembad lagen. Ik zei nog voor de grap, ‘ja, met badjas en zonnebrand.´ Hij vond het geen leuke opmerking en sprong zelf het zwembad in om zijn paard eruit te halen. Ook vroeg hij of ik nog een ander paard had gezien. ‘Ja, bij mij in de gang´ antwoordde ik. Ik had ondertussen de lachers op mijn hand terwijl de brandweer de eigenaar hielp het getraumatiseerde beestje het zwembad uit te krijgen. Gelukkig, het beestje verliet het zwembad via de trap, was onderkoeld maar verder ongedeerd. Eind goed, al goed.

Of toch niet.. De eigenaar vroeg of mijn zwembad een vlakke bodem had. ‘Ja hoor´ was mijn antwoord. De eigenaar betrok en zei, ‘dan weet ik ook waar mijn andere paard is gebleven.´

Het was een zwarte zaterdag geworden. De brandweer haalde het veulen van de bodem en bedekte het met een zeil. Ongelooflijk hoe een hiep hiep hoera moment kan omslaan naar drama en teleurstelling. Iedereen, de brandweer, buren en wijzelf waren er stil van.

Hoe kon dit gebeuren? De paarden waren losgeslagen en zijn een paar T-splitsingen tegen gekomen. Op die manier zijn ze mijn tuin ingewandeld en bij de laatste splitsing liepen ze het zwembad in. Mijn zwembad was met een veiligheidsdek bedekt waar inmiddels, door de herfst, een bladerdek op was komen te liggen. De beestjes hebben het bad gewoon niet gezien en zijn er daardoor in gevallen.

Jammer genoeg wist de eigenaar niet te bedenken dat wij het ook heel vervelend vonden. Ik begrijp best wel dat je, als eigenaar van de paarden, je de eerste dagen hier helemaal kapot van bent. Maar even bij de eigenaar van het zwembad langslopen, een bloemetje brengen of excuses maken was wel op zijn plaats geweest. Nu begrijpt u ook wel dat dit alles wordt vergoed door een verzekeraar maar een beetje medeleven met ons was fijn geweest. Alleen al om het feit dat het zwembad ook een keer schoongemaakt moest worden⃛ Deze details zal ik u besparen, maar hier kunt u zich vast wel een voorstelling van maken.

Erik Kroon

Erik Kroon (1975) is sinds 1996 eigenaar van SOS Events. SOS verzorgt ruim 1100 zakelijke evenementen per jaar, uitsluitend vanaf hotels en restaurants veelal op de Veluwe. Deze evenementen worden grotendeels via 70 websites gegenereerd, waarvan www.bedrijfsfeest.nl de grootste is. Erik was in 2006 finalist Entrepreneur of the Year en in 2003 finalist ondernemer van Gelderland.